Beelden bij DW B 2020 1: Satire
Bij de beelden
Emilio López-Menchero (1960, Mol) werd geboren in België als kind van Spaanse ouders. Hij is een multidisciplinaire kunstenaar die performance, fotografie, schilder- en tekenkunst en andere media gebruikt om thema’s als identiteit, nationaliteit en eigenheid te exploreren. Opgeleid als architect raakte López-Menchero gefascineerd door het figuurtje van Neufert. Ernst Neufert was een Bauhaus-architect die een standaardsleutelwerk maakte voor architecten, waarin alle aspecten van architecturale constructie uitgezet worden aan de hand van een ‘standaardmens’. Emilio López-Menchero begreep hierdoor al snel dat architectuur gedomineerd wordt door conventies en standaardisering en raakte geïntrigeerd door deze geslachtsloze standaardfiguur die ‘de mens’ tracht voor te stellen. Het Neufert-figuurtje werd dan ook een belangrijk element in zijn oeuvre.
López-Menchero’s reeks Trying to be … gaat over identiteit en stelt de figuur van de kunstenaar en de clichés die hem omringen op licht satirische wijze in vraag. De eerste gedaanteverwisseling kwam er op vraag van Lino Polegato om een Picasso te maken voor een tentoonstelling over kunstvervalsing. In plaats van een werk van Picasso te vervalsen, vervalste hij de persoon Picasso. Hij werd zélf Picasso, en maakte op die manier zowel een portret als een zelfportret in één enkel werk.
Sindsdien transformeerde hij zichzelf ook in Che Guevara, Balzac, Frida Kahlo, Raspoetin, Russell Means (de ‘American Indian’ van Andy Warhol), Rrose Sélavy (Marcel Duchamp), Bin Laden, de vier Beatles, Yasser Arafat, Harald Szeemann, Jacques Lizène, Marc Dutroux, Cindy Sherman, Tania Nasielski, James Ensor, Carlos, André Cadere en recenter Jerom (Suske en Wiske) en Raoul Hausmann.
De reeks beelden zijn een poging de ander te ‘zijn’, vandaar de titel van de reeks. López-Menchero ziet deze werken als fotografische performances waarin hij gebruik maakt van zijn lichaam en zijn eigen persoonlijke kenmerken zo veel mogelijk intact laat. De duur van deze metamorfoses is variabel, en de beelden (op foto of film) zijn nooit digitaal gemanipuleerd. Bij de transformatie naar Picasso, in boxershort en met vooruitgestoken borst in zijn atelier in de Rue Victor Schoelcher in Parijs, legde Emilio López-Menchero opnieuw de link met de antropometrische tekeningen van de ‘typemens’ van Neufert vanwege dezelfde houding en hetzelfde kapsel. Picasso’s lichaam trad zo op de voorgrond dat het zijn werk verhulde, en er het embleem van werd. Is Picasso in wezen niet de archetypische kunstenaar?
