Beelden bij DW B 2025 1 Who's afraid of reading drama
Jean De Groote is een einzelgänger in de Belgische kunstwereld. In het pastorale Nazareth (kan het nog Bijbelser?) trekt hij zich elke dag als een heremiet terug in zijn studio. In deze creatieve monnikencel probeert hij de essentie van alledaagse dingen te vatten. De kunstenaar verandert in een alchemist die doek en verf distilleert tot het echte goud van deze schreeuwerige eeuw: stilte.
De Grootes schilderijen laten een serene, zen-achtige impressie na. Ontdaan van elke functionaliteit worden objecten gereduceerd tot wat ze zijn: dingen. Een roos is een roos is een roos. Een zwarte kraai is gewoon een vogel. Net door dingen te kristalliseren tot hun essentie, ontstaat een merkwaardige transformatie. Een roestige spijker wordt een icoon. Een stuk touw verandert in een relikwie.
In dit proces streeft De Groote geen objectief realisme na. Die rol is al eeuwen weggelegd voor de fotografie. Onderwerpen worden neergepend met krachtige borstelstreken, korstige verflagen en dramatische schaduwen. ‘Wie mijn werk mooi vindt, heeft het niet begrepen’ voegt hij er zelf aan toe. Maar wie goed kijkt, ziet meer. Dàt is de schoonheid van zijn werk.
Dat Eskimo’s honderd woorden hebben voor sneeuw blijkt een fabel. Maar dat De Groote honderd betekenissen heeft voor de kleur wit is een feit. Op zijn doeken brengt wit rust, maar creëert wit ook leegte. Het zet dingen in de verf of doet ze net verdwijnen. De tint brengt hemelse vrede, maar in een witte hel word je ook blind. Wit vraagt vooral om kleur, een smeekbede die de kunstenaar lustig beantwoordt met giftige tinten kardinaalrood, Napels geel en kobaltblauw.
Een centraal thema in De Grootes nieuwste werk is de spijker. Op een gigantisch wit doek zien we een kromme nagel bengelen aan een roestig snoer. Voor de artiest een zoveelste poging om het onzichtbare zichtbaar te maken. Voor wie verder kijkt, het ultieme altaarstuk waarin niet het ding, maar de Passie herleid wordt tot de essentie: het lijden zelf, dat zelfs de sterkste zielen ondergaan … in stilte.
— Rik Corijn
Reactie plaatsen
Reacties