'Wegens omstandigheden' door Luca Duyvendak (derde laureaat)

Stilstand 

aan iemand die al dagen, weken of jaren stilstaat:
je bent niet te laat

al lijkt dit misschien op al die nachtmerries
waar het enige dat vooruitgaat
de tijd is en jij dus altijd te laat

maar dat is niet hoe het hier, wakker, gaat

hoewel sommigen het zich zo inbeelden
er staat geen internationale agenda
in de grond geschreven die zegt
morgen koop jij een brood, overmorgen een huis, nee
elke ademhaling is een daad
en zolang jij leeft ben je daarmee
onophoudelijk nooit te laat 

jij hebt de wolken voorbij zien varen
en wat zou het jammer zijn
als niemand daar ooit bij stilstaat 

Dwang 

ellenlang wachten tot het gasfornuis uitstaat, vastgenageld
wachten totdat iemand eindelijk de brand
in mijn borst uitblaast
ik kan wel staan wachten, maar iemand anders zal altijd zonder iets te blussen
zeggen dat alles gewoon goed gaat 

niets aan de hand

terwijl mijn handen inmiddels zijn verkrampt
in een poging iets vast te houden

wanneer je veiligheid altijd een strijd is geweest
die je steeds weer hebt veroverd en verloren
dan kan je na verloop van tijd je ogen niet meer geloven
dat het gas uitstaat, je sleutels op zak
dat het gewoon goed gaat
want de tijd slaat hoe dan ook terug en jij in brand 

constant
eindeloos
in wachten beland

Schrikkeldag  

als je in een wak valt
dan moet je naar het donker zwemmen
omdat het ijs licht is
en het zwarte gat de lucht 

maar wat als jij niet in een wak valt
maar de dag in een wak
en je vader in die dag

het ijs niet licht is maar zwaar

naar welk donker valt er dan
te zwemmen en waar valt het licht dan
te redden en wat valt er eigenlijk niet

jouw dagen bestaan
vaak uit kijken - naar spiegelend smeltwater
naar de wolken die daarin overvaren
je vraagt: waar liggen de woorden bewaard
die later nog gezegd zouden worden