Het decembernummer van DW B is gewijd aan één woord – een woord met ten minste drie verschillende betekenissen: ‘afschrijven’. Het gebeurt vaker dat eenzelfde woord in Nederland en Vlaanderen een andere lading krijgt. Zo heet het kopiëren van de stijl van een literaire held in Nederland ‘overschrijven’, terwijl Vlamingen wel spreken van ‘afschrijven’.
Maar je kunt je literaire held ook ‘afschrijven’ in een andere zin: hem of haar laten vallen. Jarenlang herlees je dezelfde boeken, tot de dag komt waarop je merkt dat de betovering is verdwenen. De liefde is voorbij. Zowel in Nederland als in Vlaanderen is dit de tweede betekenis van ‘afschrijven’.
En dan is er nog een derde betekenis: ‘afschrijven’ als in ‘het van je af schrijven’. Taal gebruiken om emoties of gebeurtenissen van je af te zetten, zodat hun negatieve gewicht verdwijnt en je er als schrijver beter mee leert omgaan.
Met bijdragen van Alara Adilow, Arnoud van Adrichem, Patrick Bassant, Anneke Brassinga, Elma van Haren, Erwin Jans, Atte Jongstra, Daniël Rovers, Alfred Schaffer en Julien Staartjes.
Naast de focus bevat deze DW B de eerste Maurice Gilliams-lezing, geschreven door Charlotte Van den Broeck. De
publicatie kwam tot stand in samenwerking met de stichting Vita Brevis.
Vrije bijdragen van Elke Couchez, Liesbeth D'Hoker, Lotje Steins Bisschop, Robert Steltenpool, Wout Waanders en A.E. Westerling.
Arnoud van Adrichem schreef een voorwoord bij dit nummer:
'Uiteindelijk is het de lezer die deze teksten herschrijft, overschrijft en afschrijft – en zo de literatuur telkens opnieuw tot leven wekt. Misschien is
dat wel de mooiste betekenis van dit woord: het scheppen van iets nieuws uit wat geschreven staat.'
De Belgische kunstenaar Willem Boel (Sint-Niklaas, 1983) woont en werkt in Gent. Sinds 2009 ontwikkelde hij een interdisciplinair oeuvre met nadruk op installaties – vaak monumentale werken in de publieke ruimte. Het afgelopen decennium verschoof zijn aandacht naar schilderkunst in twee en drie dimensies. Parallel aan deze schilderkundige exploraties creëert Boel ijzeren en skeletachtige stalen constructies.
Neem een abonnement op jaargang 2026 en u krijgt het nummer Afgeschreven helden er gratis bij. Voor slechts 60 euro ontvangt u vijf prachtige nummers vol literair talent van jong tot oud en met beelden van aanstormende kunstenaars.
Dit zijn de thema's van jaargang 2026:
@The Untold
Aan een DW B-nummer gaat veel werk vooraf. In deze reportage krijgt u een blik op de redactievergadering, waar wordt nagedacht en gediscussieerd over de inhoud van nummers.
Op zoek naar nieuw luistervoer? Luister naar nieuwe afleveringen van de Inktpodcast!
DW B positioneert zich stevig middenin het literaire debat. Bekijk hieronder de nieuwste literaire kritieken.
Weinigen van ons zullen zich zo nu en dan niet overspoeld voelen door al het dramatische wereldnieuws dat onze huiskamers binnendringt. Caro Van Thuyne doet met Hoeveel duizend uren een poging deze verschrikkingen te beschrijven en daarnaast onze aandacht te richten op redenen tot hoop. De vraag is echter of de gekozen vorm wel het gewenste effect bewerkstelligt.
‘Moet het alweer over mij gaan?’, lezen we in de laatste afdeling van Els Moors’ wervelende nieuwe dichtbundel voer voor struikrovers. Er valt verontwaardiging in te lezen, boosheid bijna: dat vermaledijde ik, dat zich steeds weer opdringt. Niet eens bewust of doelgericht maar toevallig, zoals een herfstblad per ongeluk met de wind mee naar binnen wordt geveegd wanneer men de voordeur opent. Het ik kan er ook niet veel aan doen. Beter geven we ons dus maar over aan de beweging, proberen we de willekeur te omarmen en de weldadigheid ervan te ervaren: ‘ik ben hier maar even / en wat is het heerlijk / hier wacht ik al dagen op/ tot deze wind er is’.
Van mijn eerste liefje ontving ik eind jaren 1990 brieven gevuld met passionele analyses van de Balkanoorlog. Tussen al die politieke retoriek was het speuren naar iets wat ook met ons te maken had. Laatste man, de nieuwste roman van Marc Reugebrink, rakelde deze ondergesneeuwde herinnering op. Met het verschil dat ik ze nu anders lees.
Op de laatste bladzijde, helemaal aan het slot van de inhoudsopgave en de toelichtingen, omschrijft Peter Holvoet-Hanssen zijn nieuwe dichtbundel roodvos als het ‘scharnierstuk naar de nieuwe, derde poëziereis’, getiteld ‘De kleine gedichten’ (vandaar allicht de kleine beginletter in de titel). De eerste reeks werd in 2011 afgerond met de bloemlezing De reis naar Inframundo. De tweede reeks, Liedboek voor de grote reus, kreeg in 2024 haar apotheose met de ‘gedichtenopera’ Goleman. (met een veelzeggende punt in de titel). Tussen de twee reeksen verscheen in 2012 het ‘scharnierend dubbelboek’ Antwerpen/Oostende.
Spanning. Razendsnel wordt die opgetuigd in Peter Buwalda’s nieuwe roman De jaknikker. Meteen gieren de zenuwen door het lichaam van het personage Johan Tromp, die vreest dat de beerput van het verleden geopend wordt (of is?) en dat hij als hij één keer met zijn ogen knippert van zijn voetstuk valt. Hij staat koud en wankel op de trap van zijn riante woning.
